29 września 2014

034. C jak Chili Con Carne

Rzadko wchodzę do kuchni, żeby coś ugotować. Najczęściej jest to ryż albo makaron, czyli jedzenie na szybko i bez robienia zbędnego bałaganu, który później trzeba sprzątać. Czasami jednak mam ochotę na jakieś inne danie. Wtedy też przekopuję internety w poszukiwaniu w miarę prostego przepisu na coś nowego, i zabieram się do roboty. Przed wami efekty mojej pracy pewnego popołudnia jakieś dwa miesiące temu.


Składniki:

- 500 g mięsa mielonego
- 3 czerwone papryki
- 2 żółte papryki
- 4 pomidory
- 1 cebula
- 2 ząbki czosnku
- puszka kukurydzy konserwowej
- puszta czerwonej fasoli
- ok. 3 łyżeczki koncentratu pomidorowego

Przyprawy:
- chili
- papryka słodka
- papryka ostra
- curry
- pieprz

Zaczynamy od pokrojenia papryki, ponieważ ona dusi się najdłużej. Wlać musimy całkiem sporo tłuszczu, ponieważ papryka lubi się przypalać. 
Kroimy cebulę i czosnek i  przysmażamy je. Następnie dodajemy do nich porwane na kawałki mięso mielone i smażymy całość, aż mięso przestanie być surowe.




Pomidory sparzamy i obieramy ze skórki. Kroimy w kostkę i dodajemy do usmażonego już mięsa. Dusimy razem przez kilka minut.


Uduszoną paprykę wrzucamy do garnka. Dodajemy do niej mięso z cebulą i pomidorami, kukurydzę, fasolę i około 2 łyżeczek koncentratu pomidorowego. Lepiej dodać go mniej, żeby nie zdominował smaku.


Mieszamy wszystko i przechodzimy do najważniejszego etapu - przyprawiamy. Najlepiej robić to stopniowo - wsypać wszystkiego po trochu, wymieszać, spróbować. Kiedy uznamy, że przypraw już dość, odpalamy ogień i gotujemy chili jeszcze ok. 10 minut. W tym czasie część wody (sok, który puściła papryka i pomidory) wyparuje. 


Chili polecam podawać ze świeżym pieczywem. Nawet jeśli dodacie za dużo ostrych przypraw, dzięki pszennej bułeczce chili nie będzie tak bardzo paliło.


Smacznego! :)

26 września 2014

033. Nowości - nie tylko kosmetyczne.

We wrześniu jakoś specjalnie nie poszalałam, bo pogoda nie bardzo zachęcała do przesiadywania w sklepach. Wielkimi krokami zbliża się jednak rok akademicki, a co za tym idzie, spędzanie tych dłuższych okienek w Galerii Katowickiej i w moim ulubionych sklepie: Matrasie. A jako studentka powinnam przecież siedzieć w bibliotece :)

Na początek kosmetyczne nabytki, w tym jedna wygrana - moja pierwsza w życiu. Dziękuję serdecznie, Ewa Bl.


Odżywka i olejek już w użyciu, doczekają się recenzji. Ponadto w paczce znalazł się słodki upominek, który nie zdążył załapać się na zdjęcia :)


Stacjonarne zakupy w Yves Rocher. Pierwszy żel poniekąd odkupiony przez siostrę (poniekąd, bo w końcu to ja za niego zapłaciłam), która tę samą wersję zapachową zostawiła na wyjeździe wakacyjnym. Zapomnieć o kosmetyku? Jak tak można. 
Drugi żel oczarował mnie zapachem. Słodki malinowy sok do herbaty, używanie go to czysta przyjemność.
Próbki podwójne, bo byłyśmy we dwie.


Tonik i pasta z nowej serii Ziaji liście manuka. Mam nadzieję, że zachwyty nad tymi kosmetykami okażą się słuszne. Póki co czekają sobie w kolejce. Mleczko z koziego mleka kupione za namową siostry - udany zakup, postaram się dodać recenzję. Kakaowe masło do ust planowałam kupić już dawno temu. Wypróbowałam już wersję kokosową, i kokosowa chyba jest lepsza. 
Standardowo, próbki. Tych z Ziaji uzbierała mi się już niezła kolekcja, czas zacząć je otwierać.


Wypełniacz do koka - nie potrafię stworzyć żadnej fryzury z moich włosów oprócz zwykłego kucyka, ten kok jednak robi się prawie sam. Niesamowicie szybko i łatwo można z jego pomocą stworzyć wygodną fryzurkę na upały. Nie sprawdza się jednak na długich włosach.
Brązowe cienie to jedyne, jakich zdarza mi się używać. Pędzel chyba był w promocji, a nowa pęseta po prostu była potrzebna.


Uwielbiam Matras za to, że kiedy tam nie wejdę, zawsze mogę kupić ciekawą książkę za mniej niż 20 zł. Tym razem za nieco ponad 20 zł. kupiłam dwie. Tyle książek wyoglądałam, tak się nasprawdzałam, czy przypadkiem nie biorę któregoś z kolei tomu, że oczywiście kupiłam tom 2 i 7 (dwóch różnych serii). Na szczęście tak naprawdę niewiele jest serii, które czytać trzeba w całości. Już nie raz zaczynałam od środkowego tomu i wtedy ewentualnie wracałam do pierwszego. 


A oto ostatnie już, wczorajsze, zakupy z Ikei. Oprócz kilku kuchennych akcesoriów (nie ma ich na zdjęciach) kupiłam tylko trzy rzeczy.


Komplet 6 materiałowych pudełek, za pomocą których mam zamiar przywrócić ład i porządek w mojej szufladzie z bielizną. 
Poza pudełkami kupiłam również fioletową osłonkę na doniczkę, w którą mam zamiar wcisnąć wrzos. Później osłonka może posłużyć jako stojak na długopisy lub pędzle (gdybym posiadał ich aż tyle, na co się raczej nie zanosi). 


Wizyta w Ikei nie mogła oczywiście nie zakończyć się kupnem świeczki. To małe cudo pachnie pięknym, delikatnym kremem o kwiatowym zapachu. Po zapaleniu aromat bardzo słaby, ale ja i tak większość świeczek zapachowych wykorzystuję do pachnienia sobie w zamykanej szafce na zeszyty i notatki (oczywiście bez użycia ognia). Tam na pewno zapach będzie wystarczający.


A jak wasze wrześniowe zakupy? Szalejecie z kosmetykami czy stawiacie jednak na jesienno-zimową garderobę?

20 września 2014

032. Żel myjący + peeling + maseczka od Lirene

Bardzo lubię kosmetyki wielofunkcyjne. Jest to oszczędność miejsca i pieniędzy. Dziś pisać będę właśnie o jednym z takich kosmetyków do wielu zadań.


Żel myjący + peeling + maska od Lirene

Co mówi producent?

- skuteczne i głębokie oczyszczenie
- rozjaśnienie skóry
- przywrócenie cerze blasku
- poprawę elastyczności, jędrności oraz gładkości
- długotrwałe nawilżenie oraz odżywienie

Co widać gołym okiem?

Biała plastikowa tubka zamykana na klik. W żaden sposób nie da się podejrzeć, ile kosmetyku zostało. Wydobycie resztek jest bardzo trudne, niestety konieczne jest rozcięcie opakowania. 


Zapach bardzo ładny, kojarzy mi się z drogimi kosmetykami. Delikatny, utrzymuje się przez krótki czas na skórze. Absolutnie nie jest to żel, konsystencją bardziej przypomina krem z niewidocznymi drobinkami peelingującymi. Dosyć gęsty, nie spływa z twarzy. 

Pojemność
75 ml

Cena
17-20 zł.

Dostępność
drogerie Rossman, Hebe, Natura

Moja opinia
Do zakupu tego żelu-nie-żelu skusiła mnie obietnica wybielenia. Przebarwień mam całkiem sporo, fajnie byłoby więc choć trochę je rozjaśnić. Niestety, tego efektu nie zauważyłam. Żel stosowałam na umytą, suchą twarz. Najpierw wykonywałam nim porządny peeling a następnie pozostawiałam jako maseczkę. Pod koniec opakowania dałam już sobie spokój z maseczką, skoro on i tak nic nie dawała. Jak z innymi obietnicami? Nie wiem na ile głębokie było oczyszczenie, bo to ocenić mogłaby tylko kosmetyczka lub dermatolog, mnie jednak efekt się spodobał. Drobinki peelingujące naprawdę mocno ścierają skórę, uważać więc trzeba, żeby nie przesadzić i nie podrażnić jej. Bardzo ładnie oczyszcza pory i wygładza twarz oraz ją matowi. Skóra jest po nim delikatna w dotyku. Sprężystości i jędrności nie zauważyłam. Nawilżenia również nie, wręcz przeciwnie, skóra była lekko ściągnięta, ale przemycie jej tonikiem załatwiło sprawę.
Podsumowując, kosmetyk godny polecenia. Jednak nie jako multizadaniowiec, raczej jako mocny peeling, po którym uczucie oczyszczenia jest naprawdę duże. Wydajność raczej słaba, dlatego też nie opłaca się go stosować do mycia twarzy, starczy go wtedy góra na dwa tygodnie. Jako peeling i maseczka służył mi około 1,5 miesiąca, więc nie jest źle.

16 września 2014

031. Bezsenność.

Sezon wakacyjny skończył się, a więc i skończyła się moja praca w wesołym miasteczku. Teraz zostały mi dwa tygodnie wolnego i wielki powrót na uczelnię - tym razem jako studentka II stopnia. Szczerze mówiąc, to nie mogę się już doczekać powrotu, wykładów, wizyt w bibliotece i gigantycznych kolejek w punkcie ksero. Przez ostatnie trzy lata całe moje życie kręciło się wokół studiowania. Ciężko jest mi wyobrazić sobie jak to będzie za dwa lata, kiedy definitywnie będę musiała opuścić uczelnię.

Dziś kolejny wpis kulturalny - ostatnio był film, teraz pora na książkę.

Stephen King - Bezsenność

Ciężko jest pisać recenzję Kinga. Szczególnie takiej wielkiej fance jaką jestem ja. Bo nawet jeśli się człowiekowi coś w książce nie do końca podoba, mistrza nie można źle oceniać. Już co najwyżej przyznać się, że samemu nie do końca zrozumiało się fabułę. 
Stephena Kinga można albo pokochać albo znienawidzić. Jego charakterystyczny styl pisania wielu może denerwować, wierni fani jednak potrafią docenić niezwykła technikę budowania napięcia. Ja też potrafię. Czasami jednak wolałabym, żeby to napięcie budowane było szybciej. Bo u Kinga zawsze jest tak, że coś zaczyna dziać się dopiero w połowie książki. Albo i dalej. A kiedy książka ma 650 stron (i to jeszcze zapisanych małym druczkiem, wydanie kieszonkowe), człowiek naprawdę może się zniechęcić i po prostu jej nie dokończyć.
A to byłaby już wielka strata, bo Bezsenność jest naprawdę wspaniale przemyślaną historią. Może nie do końca tak straszną jak Stukostrachy  czy Cmętarz Zwieżąt, ale z pewnością wartą uwagi miłośnika horroru czy science-fiction. Bezsenność właśnie pod science-fiction podchodzi mi najbardziej. A o czym właściwie jest?
Ralph zaczyna cierpieć na pogłębiającą się bezsenność - odkąd zmarła jego żona śpi coraz mniej. Wypróbowuje najrozmaitsze domowe sposoby nasenne, do momentu aż zaczyna widzieć wokół ludzi aury. Wtedy akceptuje to co się z nim dzieje i stara się to zrozumieć. Niebawem odkrywa, że taki sam sekret (bezsenność plus aury) ukrywa jego bliska znajoma. Razem zostają przedstawieni dwóm łysym doktorkom (Kloto i Lachesis), odpowiedzialnym za celową ludzką śmierć (jej przeciwieństwem jest śmierć przypadkowa i Atropos), i wysłani przez nich na misję mającą uratować świat. Brzmi banalnie i trochę takie jest. Dwójka staruszków, dzięki swoim nowym magicznym umiejętnościom, ratuje świat. I tyle. Więcej naprawdę się nie dzieje.
Historia napisana i skonstruowana po mistrzowsku, jednak od powieści tej długości wymagam trochę więcej wątków. Niektóre momenty potrafią wciągnąć, inne nie. Komuś, kto nie jest zapalonym czytelnikiem, który z książką w ręku spędza kilka godzin dziennie, trudno będzie przebrnąć przez Bezsenność. Zdecydowanie bardziej polecam wspomniane już Stukostrachy, Cmętarz Zwieżąt lub Cujo.


A Wy lubicie książki Stephena Kinga? A może wolicie ich ekranizacje?

12 września 2014

030. Życie jest piękne

Dawno już nie było norki o tematyce niekosmetycznej, a przecież kiedy zakładałam tego bloga, głównie takie posty miały się pojawiać. Książki ostatnio nie skończyłam żadnej, już miesiąc męczę Bezsenność i jakoś zmęczyć nie mogę. Oglądałam jednak niedawno z przyjaciółką film, o którym warto napisać.


Po raz pierwszy zetknęłam się z filmem, który przez pierwszą połowę był zabawną komedią, a przez drugą smutnym dramatem. Początek wydać się może nawet głupawy. Dwóch niezbyt pewnie stąpających po ziemi mężczyzn, przyjeżdża z włoskiej wsi do miasta by zacząć tam nowe życie. Po drodze jeden z nich spotyka kobietę, na którą ciągle wpada w dziwnych okolicznościach. Nazywa ją księżniczką, przypochlebia się jej i prawi jej komplementy, na końcu ją porywa (na jej wyraźną prośbę). Tak zaczyna się historia wielkiej miłości Guido i Dory. I tak kończy się wesoła część filmu.





Guido jest Żydem. Jego syn też jest Żydem. Kiedy pewnego dnia Dora wraca do domu i zastaje otwarte drzwi a w środku poprzewracane meble wie, że właśnie straciła i męża i syna. Próbuje wyprosić uwolnienie jej rodziny, kiedy jednak jej się to nie udaje, wymusza na żołnierzach, by pozwolili jej też wsiąść do pociągu. I w taki sposób cała rodzina trafia do obozu koncentracyjnego.


Mały Giosue nie wie co się dzieje. Ojciec, nie chcą wystraszyć synka, opowiada mu o wspaniałej grze, w której obaj biorą udział. Udaje przed nim przez cały czas pobytu w obozie - wyjaśnia mu zasady, każe się ukrywać przed innymi, który rywalizują z nimi w grze, dolicza nowe punkty. 


Główną nagrodą w grze ma być czołg - prawdziwy, nie zabawka. 


Zakończenie nie jest szczęśliwe. Choćby nawet wszyscy przeżyli i bezpiecznie wrócili do domu, zakończenie nie może być szczęśliwe. Nie oglądam filmów o tematyce drugiej wojny światowej, nie czytam również takich książek. Chyba nie lubię przypominać sobie jakie straszne piekło jeden człowiek może wyrządzić drugiemu. Ten film jednak obejrzę pewnie jeszcze nie raz.
Życie jest piękne naprawdę porusza. Wszystkie wysiłki ojca wkładane w to, by syn nie poznał prawdy, trafią nawet do najbardziej nieczułych serc. Śmieszne reguły gry, wymyślona rywalizacja, zamieniane w żart prawdy o tym, co naprawdę się dzieje. Myślę, że film jest tym bardziej smutny, że wykorzystano w nim kontrast - życia skromnego ale szczęśliwego, oraz życia w obozie koncentracyjnym. Życie jest piękne zdecydowanie zapada w pamięć. Szczerze polecam.



5 września 2014

029. Projekt denko - sierpień

Zabieram się do tego posta od kilku dni i jakoś zabrać się nie mogę. Lato, a wraz z nim ciepłe dni powoli się kończą, a co za tym idzie, w pracy jestem coraz rzadziej bo i ruch w wesołym miasteczku coraz mniejszy. Dlatego też mam czas na częstsze domowe spa. W sierpniu był taki czas, że swoje dzienne użycie kosmetyków ograniczałam do szamponu, żelu pod prysznic i pasty do zębów. Na nic innego nie starczało mi już sił.
Pierwsze denko w historii bloga. Mam nadzieję, że we wrześniu uda mi się zużyć więcej kosmetyków, bo mam ochotę na "małe" zakupy.


Regenerujące mleczko do ciała od Garnier - cieszę się, że wreszcie dobiło dna. Butla była ogromna i starczyła naprawdę na długo, teraz czas na coś innego. Pisałam o nim tutaj. Ze względu na zapach nie kupię ponownie.

Szampon Agafii Objętość i Puszystość - tu akurat nie jestem już taka szczęśliwa. Po bardzo złym pierwszym wrażeniu szampon okazał się naprawdę świetny (recenzja tutaj). Pewnie jeszcze nie raz do niego wrócę. Kupię ponownie.

Elseve fibralogy odżywka ekspansja gęstości - szału nie robił. Ładnie pachniał i ułatwiał rozczesywanie, ale oprócz tego żadnych innych efektów nie zauważyłam. Żadnego blasku, wygładzenia czy zmiękczenia. O super gęstości nie wspominając. Raczej nie kupię ponownie.

Cukrowy peeling do ciała Tutti Frutti od Farmony - używanie go było czystą przyjemnością, mimo że drobinki cukru bardzo szybko się rozpuszczały. Zdzierak całkiem dobry, zapach obłędny (recenzja: tutaj). Zdecydowanie kiedyś kupię ponownie.

Dezodorant perfumowany Bruno Banani - mój absolutny ulubieniec wśród pachnideł (znajomym ten zapach już kojarzy się ze mną). Jak na dezodorant perfumowany utrzymuje się bardzo długo, przenosi się wręcz na inne ubrania w szafie. Jak najbardziej kupię ponownie.

Rimmel match perfection - mój nowy ulubiony puder. Kupiłam go podczas wielkich promocji w Rossmanie i totalnie się w nim zakochałam. Idealnie matuje i nie podkreśla suchych skórek. Już kupiłam następny.

Biovax naturalne oleje maska do włosów - zachwycałam się nią tutaj. Wiem, że niektórym zupełnie nie odpowiada, dla mnie jest jednak idealna. Nie mogę wprost przestać dotykać swoich włosów po niej. Zdecydowanie kupię ponownie.

Naturalny krem oliwkowy do cery suchej i normalnej od Ziaji - tłuścioch straszny z niego. Nawilżał bardzo dobrze, dlatego też być może kupię ponownie zimą. Recenzja tutaj.

Miałyście któryś z kosmetyków? Jak sprawdził się u Was?

Pozdrawiam.


2 września 2014

028. Regenerujący krem do rąk od Garniera

Nie mogę uwierzyć, że lato już za nami. Wrzesień, nawet jeśli będzie ciepły, zalicza się już do jesieni. Trochę szkoda, że lipiec i sierpień tak szybko minęły, ale w jesieni też jest wiele piękna. Znowu będzie można wyjąć z szaf płaszczyki i botki, a także kolorowe szale, których latem trochę mi brakowało. Drzewa zmienią kolor a spacer po parku znowu będzie wiązał się z chodzeniem po dywanie liści. Trochę mi też tęskno już za uczelnią, przyzwyczaiłam się do studiowania i póki co nie wyobrażam sobie jak to będzie za dwa lata, kiedy na dobre będę musiała pożegnać się z uniwersytetem.

Dziś przychodzę z recenzją kremu do rąk, który jest dla mnie absolutnym pewniakiem, który ratuje nawet najbardziej suchą skórę. Mowa o...

Regenerującym kremie do rąk od Garniera

Co mówi producent?
(kliknij, aby powiększyć)

Co widać gołym okiem?

Opakowanie w kolorze jaskrawej czerwieni, rzuca się w oczy nawet w najbardziej zapchanej torebce, dzięki czemu łatwo go znaleźć. Nie widać ile kremu zostało w tubce, a wydobycie go do końca jest bardzo trudne, najlepiej rozciąć opakowanie. Zapach jest dość intensywny, długo utrzymuje się na dłoniach. Mnie on bardzo się podoba, jest naprawdę przyjemny, całkiem różny od zapachu mleczka do ciała z tej samej serii, którego raczej już nie kupię właśnie ze względu na zapach. Krem jest w kolorze delikatnego różu, niezbyt udało mi się go uchwycić na zdjęciach. Konsystencja niezbyt gęsta, ale nie skapuje z dłoni podczas aplikacji.


Skład

Aqua, Glycerin, Cetearyl Alcohol (zmiękczacz), Glyceryl Stearate (zmiękczacz), Butyrospermum Parkii Butter/Shea Butter (substancja zmiękczająca i odżywiająca), Glyceryl Stearate Se (funkcja emulgująca), Dimethicone(zmiękczacz), Allantoin (funkcja kojąca), Sodium Polyacrylate (emolient), Caprylyl Glycol (zmiękczacz), Phenoxyethanol (konserwant), Cl 14700/Red 4 (barwnik), Linalool (substancja nadająca zapach w kosmetykach), Geraniol (również nadaje zapach), Eugenol (nadaje zapach oraz działa antyseptycznie), Limonene, Hydroxycitronellal (nadaje zapach), Hydroxyisohexyl 3-Cyclohexene Carboxaldehyde, Citral (nadaje zapach), Citronellol (nadaje zapach), Butylphenyl Methylpropional (nadaje zapach), Hexyl Cinnamal (nadaje zapach), Benzyl Alcohol (konserwant), Benzyl Benzoate (składnik substancji zapachowych), Benzyl Salicylate (składnik substacji zapachowych), Parfum/Fragrance.

Pojemność
100 ml - Wydajność raczej słaba. Jedno opakowanie wystarcza na trochę ponad miesiąc.

Cena
Ok. 9 zł. Krem znajduje się aktualnie w promocyjnej ofercie SuperPharm za 7,49 zł.

Dostępność
Drogerie oraz supermarkety.

Moja opinia
 Nie mam bardzo suchych dłoni, często jednak pęka mi skóra na łokciach. To właśnie na łokcie najpierw zaczęłam stosować ten krem. Okazał się prawdziwym opatrunkiem. Nawilża i koi rewelacyjnie. Do tego dobrze się wchłania i pięknie pachnie (ale czemu się dziwić, skoro połowa składu to substancje zapachowe). Kiedy muszę zrobić pranie ręczne, krem ratuje moje podrażnione dłonie. Świetnie też radzi sobie z suchymi skórkami przy paznokciach, które są moją prawdziwą zmorą.
Podsumowując, krem uważam za idealny. Jego cena w porównaniu do wydajności jest ciut zbyt wysoka, ale za ceną idzie naprawdę świetna jakość, można więc to przeżyć. Krem ten gości na mojej toaletce już od dawno, i prędko z niego nie zrezygnuję, chociaż stosuję też inne kremy, kiedy skóra moich dłoni nie potrzebuje jakiegoś super nawilżenia. Polecam go wszystkim, którzy mają kłopot z naprawdę suchą skórą. Już po kilku użyciach szorstkość znika na długi czas.